Opinie

Na de federale verkiezingen van 2003 kreeg ons land voor het eerst in zijn geschiedenis een staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging. Eén van zijn eerste en meest succesvolle initiatieven was de creatie van een meldpunt voor administratieve vereenvoudiging. Om het allemaal wat aantrekkelijk te maken en ervoor te zorgen dat de naam bij de bevolking zou blijven hangen, werd gekozen voor het “Kafka meldpunt”, met bijhorende site www.kafka.be.

Sinds het ontstaan van deze website kreeg het federale meldpunt al een paar tienduizend meldingen binnen en leidde het al tot honderden concrete maatregelen tot administratieve vereenvoudiging. Het succes was zo groot dat zelfs het Amerikaanse zakendagblad “The Wall Street Journal” het opmerkte en de staatsecretaris prompt op haar eerste pagina zette. Ook elders in Europa werd dit voorbeeld gevolgd.

Vlaanderen kon hierin niet achterblijven, en vatte na de vorige regionale verkiezingen van 2004 het ambitieuze plan op om met een eigen meldpunt te starten. Dit gebeurde in 2006 ook effectief op initiatief van haar eigen Vlaamse minister voor administratieve vereenvoudiging Geert Bourgeois. Deze vond er niet beter op om dit meldpunt www.wetsmatiging.be te noemen, bovendien werd een apart project gestart voor verenigingen: www.samenvereenvoudigen.be. Niet meteen de meest wervende benamingen, met als gevolg dat het meldpunt bijlange niet het succes kende van zijn federale tegenhanger, “nomen est omen”, ook in deze. Een nieuwe aantrekkelijkere naam, gecombineerd met een overzichtelijke en geactualiseerde website zouden al een eerste stap in de goede richting zijn.

Bij het uitwerken van een dergelijke website en meldpunt is het van belang om hierbij de mensen te betrekken die dagdagelijks met administratieve procedures bezig zijn en hiervan de zwakheden en ongerijmdheden zien en detecteren, namelijk onze Vlaamse ambtenaren. Om deze mensen aan te zetten om mee te werken aan een transparantere en meer klantvriendelijke overheid kan men hen motiveren door het geven van een incentive. Dat kan bijvoorbeeld in de vorm van een jaarlijkse prijs voor het beste vereenvoudigingsvoorstel.

De vroegere en huidige minister voor administratieve vereenvoudiging werd hierover vaak kritisch bevraagd in het Vlaams Parlement, ook door mezelf. Telkens weer werden beloftes gemaakt en ieder jaar kwam dit “probleem” wel weer ter sprake in de beleidsbrief, maar tot concrete resultaten heeft dit in de voorbije legislatuur amper geleid. Op dat vlak ligt er voor de nieuwe Vlaamse Regering nog heel wat werk op de plank. Haar mosterd voor de verdere ontwikkeling van dit Kafka meldpunt kan ze steeds gaan halen bij haar federale collega.

Terug naar overzicht