Opinie

Naar aanleiding van de voorstelling van de trofeeën voor de winnaars van de Ronde, lanceerde de burgemeester van Brugge het idee om de Ronde te laten erkennen als immaterieel werelderfgoed. Deze mogelijkheid bestaat binnen de UNESCO-conventie betreffende de bescherming van immaterieel cultureel erfgoed van 17 oktober 2003.
Dat een sportevenement erkend wordt als immaterieel cultureel erfgoed, zou alvast een primeur zijn. Toch kan men niet ontkennen dat de Ronde van Vlaanderen niet zou kunnen beschouwd worden als “sociale gewoonte, ritueel of feestelijke gebeurtenis”, wat één van de domeinen is waarop de conventie van toepassing is. De Ronde is verankerd in onze rijke wielergeschiedenis en is als het ware deel gaan uitmaken van de ziel van Vlaanderen.

In 1961, het jaar dat hij stierf, schreef Karel Van Wijnendaele:”In 1913 was de Ronde een klein, mager, schamel jongetje en werd een reus.” Karel Van Wijnendaele was in de eerste plaats een mislukt renner, die zijn brood verdiende als journalist, maar met een ongelooflijke passie voor het wielrennen.

Toen hij in 1912 medeoprichter werd van het blad Sportwereld, kreeg hij de kans om zijn grote droom waar te maken. In de voetsporen van zijn grote voorbeeld Henri Desgrange, de oprichter van de Ronde van Frankrijk, gaf hij in 1913 het startschot van de eerste Ronde van Vlaanderen.

Het ging met vallen en opstaan en de beide wereldoorlogen gooiden roet in het eten. Waar andere wielerwedstrijden één voor één verdwenen, hield de Ronde echter stand, dankzij de koppigheid van Karel Van Wijnendaele. Na de Tweede Wereldoorlog groeide de Ronde van Vlaanderen uit tot de belangrijkste wielerkoers in Vlaanderen. Eind jaren ’80 tenslotte, kreeg de Ronde haar actuele gezicht en professionele structuur. De Ronde van Vlaanderen is een sportevenement geworden met wereldfaam.

De Ronde is echter veel meer dan een sportevenement. Wielrennen zit de Vlaming als het ware in het bloed. De wedstrijd is dan ook elk jaar een waar volksfeest en dat is het al decennia lang.
Ook de impact op toeristisch vlak is niet te onderschatten. De kasseien van de Vlaamse Ardennen hebben een bijzondere aantrekkingskracht op wielerliefhebbers, maar ook meer en meer recreatieve fietshappenings en mensen die voor een fietsvakantie kiezen, doen dit in het spoor van de Ronde van Vlaanderen. Het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde tenslotte brengt de rijke geschiedenis van de Ronde, maar ook haar maatschappelijke impact op een interactieve manier duidelijk in beeld.

De stad Brugge heeft aangekondigd het dossier voor erkenning door UNESCO te zullen opstarten, maar zal de steun van de Vlaamse overheid daarbij zeker kunnen gebruiken. Vanuit het Vlaams Parlement en als fervent wielerliefhebber, zal ik dit initiatief dan ook ten volle ondersteunen.

Terug naar overzicht